رسانه موجان

انواع روش های تولید گوشت مرغ به منظور تامین منابع غذایی مردم در تمامی نقاط دنیا از دغدغه های مسئولین است. چرا که با توجه به افزایش جمعیت، افراد بر آن هستند تا بتوانند با منابع غذایی متفاوت نسبت به رفع نیازهای خود برآیند. این موضوع به ویژه در کشورهای در حال توسعه به یکی از چالش های اساسی تبدیل شده است. از این رو یافتن راه هایی برای پرورش و تولید محصولات با کیفیت و زمان کوتاه تر می تواند مسئولین را به خواسته خود نزدیک تر کند. یکی از منابع تامین غذای افراد در اکثر جوامع بشری می تواند انواع گوشت و به ویژه گوشت مرغ باشد.

با توجه به رشد سریع و هزینه پایین پرورش مرغ، این ماده پروتئینی در صدر توجه افراد قرار دارد. تولید مرغ می تواند با توجه به شرایط موجود در هر کشوری متفاوت باشد. ما در این مقاله به ذکر پرورش آنها به شیوه صنعتی و مرغ در قفس پرداختیم. در پایان نیز توضیح مختصری از روش تولید مرغ محلی ارائه خواهیم کرد.

روش تولید مرغ صنعتی

با توجه به روند افزایشی جمعیت، تقاضا و عرضه برای تولید منابع غذایی نیز با افزایش چشمگیری همراه است. در همین راستا پرورش مرغ در مقایسه با سایر منابع پروتئین حیوانی با توجه به با صرفه بودن اقتصادی آن در حال پیشی گرفتن است. بدین منظور چند نکته در تولید و پرورش گوشت مرغ چه به صورت صنعتی و چه به صورت ارگانیک قابل ذکر است. در ابتدا لازم است چند نکته در ارتباط با مراکز مرغداری ذکر شود. پرورش مرغ هایی که به صورت صنعتی و در مقیاس بسیار انبوه تولید می شوند، تحت ثاثیر هورمون های رشد استروئیدی و آنتی بیوتیک ها هستند. آنها در طول دوره 35 روزه باید به وزن 2 تا 3 کیلوگرم برسند، که این مهم نیازمند مصرف انواع مواد غذایی مانند ذرت، سویا و کلزاست.

عدم استراحت

عدم استراحت در طول شب به سبب روشنایی در تمام طول روز، یکی دیگر از عواملی است که باعث کاهش خاصیت گوشت مرغ می گردد. آنها به دلیل محرومیت از نور آفتاب و بیداری طولانی مدت، اسید لاکتیک فراوانی در بدن خود ذخیره می کنند. در اثر استفاده مداوم اسید لاکتیک بدن بالا میرود و میتواند مسمومیت ایجاد کند.آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) در بدن افرادی که مرتب مرغ مصرف می کنند بالا میرود. که این خود مقدمه بروز حالت هایی چون افسردگی، ترس و اضطراب است.

عدم تحرک

در اکثر این مراکز بیش از 10 هزار جوجه را در کنار هم قرار می دهند که این موضوع مانع از تحرک و فعالیت آنها می شود. یعنی در هر متر مربع 20 تا 30 جوجه در کنار هم قرار می گیرند. این متراژ برای پرورش مرغ های محلی فقط با 2 یا 3 عدد انجام می گیرد. این پاراگراف را با ذکر این نکته به پایان می بریم که اگر تمیز کردن سوله ها به صورت مداوم و روزانه انجام نشود سبب بروز انواع بیماری ها در جوجه ها می گردد.

مرغ در قفس

روش تولید مرغ ارگانیک

برخی از تولیدکنندگان در کشور مدعی اند که تولید و پرورش مرغ ارگانیک در ایران تنها ترفند تبلیغاتی است. چرا که این امر نیازمند تخصص و شرایط خاصی است. اما در ایران به دلیل وجود محدودیت های اقتصادی و اعمال تحریم ها امکان پذیر نیست. شاید یکی از ارکان اصلی برای تولید محصولات ارگانیک، عدم استفاده از مواد تراریخته (محصولات تغییر یافته ژنتیکی) باشد. بنا به اظهارات افراد آگاه در این حوزه، اکثر تولیدکنندگان ذرت و سویا از مواد کاملا صنعتی استفاده می کنند.

اگر بخواهیم تعریفی از واژه ارگانیک ارائه دهیم باید گفت که تغذیه این حیوان باید به دور از هر گونه مواد غذایی آنتی بیوتیک دار و مواد سمی باشد. همچنین مرتع آنها در فضای آزاد باشد که بتوانند از نور خورشید بهره مند شوند. مرغ بدون آنتی بیوتیک یا مرغ سبز مرغی است که در طول دوره پرورش خود در مزارع تولیدی، از هیچ گونه مواد شیمیایی و دارویی نظیر آنتی بیوتیک ها و ضد انگل ها استفاده نشده است.مرغ ارگانیک مرغی است که در پروسه پرورش آن از نهاده های ارگانیکی مانند ذرت و گندم استفاده کنند. در حال حاضر فقط چند کشور انگشت شمار در دنیا قادر به استفاده از این تکنولوژی هستند. از این رو می توان با وجود محدودیت های در کشور، مرغ سبز را همان مرغ ارگانیک دانست.

با افزایش آگاهی مردم نسبت به تغذیه خود، تقاضای آنها برای مصرف مواد با کیفیت تر و با استاندارهای بالا با رشد قابل توجهی همراه است. چرا که منشاء بسیاری از بیماری ها و ناملایمات جسمی و روحی ریشه در غذای مصرفی دارد. از این رو افراد بسیاری در تلاش هستند تا مواد ارگانیک را استفاده کنند حتی اگر این رفع این نیاز با پرداخت هزینه بیشتری همراه گردد. روش تولید گوشت مرغ آن هم به شیوه ارگانیک در حال افزایش است. چرا که افراد به دنبال تامین پروتئین خود با استفاده از شیوه های سالم هستند.

روش تولید مرغ محلی

یکی دیگر از انواع روش های تولید گوشت مرغ پرورش آن با استفاده از حداقل شیوه های صنعتی و به دور از هرگونه مواد مضر است. در این میان می توان به مواردی اشاره کرد که قطع به یقین تولیدات آنها ارگانیک است. مرغ هایی که توسط عشایر و روستاییان تولید می شوند به دور از هرگونه مواد هورمونی تغذیه شدند. آنها دام و طیور را برای تامین نیاز خود تولید می کنند و می توان آنها را با خیال راحت مصرف کرد. پرورش مرغ بومی در مناطق روستایی، باعث می شود تا گوشت و تخم مرغ کاملا ارگانیک تولید شود. مصرف گوشت های ارگانیک در درمان بیماران سرطانی بسیار مفید است.

مرغ های محلی یا همان ارگانیک پرخور، سرحال، و قوی هستند و تحرک زیادی هم دارند. تاج و ریش آن ها رشدی مناسب دارد و به رنگ قرمز است. آنها با گشت و گذار می توانند حدود ۴۰ درصد از خوراک خود را به دست آورند. ۶۰ درصد مابقی شامل ته مانده غذا، کنجد، ذرت، کنجاله سویا،‌ گندم و سایر غلات می باشد. هزینه نگهداری و پرورش مرغ محلی در مقایسه با طیور صنعتی بسیار کمتر و مقرون به صرفه تر است. چرا که هزینه کمتری برای خوراک آنها مصرف می شود.